Degustacja 21.10.2016

Jeśli z miesiąca na miesiąc poziom whisky będzie wzrastał w tym tempie to w grudniu napijemy się ambrozji.

Za nami kolejna, w tym sezonie, udana degustacja, w której bardzo wysoki poziom whisky szedł ramię w ramię z fenomenalną atmosferą, barwnymi komentarzami i rubasznymi dowcipami.

Tematem przewodnim były wyspy, z drobnym przystankiem w Speyside, ale jak to często u nas bywa wygrał torf, chociaż nie w wersji Islay’owej jak to jest w zwyczaju.

Natomiast wieczór zaczęliśmy we Włoszech kiedy Jarek niespodziewanie wyciągnął Grappa di Moscato. 

Czy była ciekawa? Na pewno, udowodniła też, że preferujemy alkohole zbożowe. (Jednocześnie przypomniała mi, że miałem zrobić degustację-niespodziankę rumu;) )

Scapa Orcadian, 40%, OB, 100% first fill American oak

Od początku traktowana jako whisky na przepłukanie przepłukanie kubków smakowych (po Grappie;) )

Nos: Perfumowana, z nutką jabłka, wanilii i sporą dawką miodu – landrynek.

Smak: Miałka. Odrobina miodu, trącenie cytrusów, intensywne drewno.

Obawiam się, że cały czas czekam na Scapę, która powaliłaby mnie na kolana i zmusiła do zmiany opinii o tej destylarni, ale na pewno nie był to Orcadian.

Dostała 3 punkty

Mortlach 24yo, 1990, 51,6%, Signatory, sherry butt

Tę whisky miałem okazję pić dobry rok temu z Michałem na degustacji WMW w Warszawie. Wtedy wypadła bardzo blado, ale postanowiliśmy dać jej drugą szansę, bo może to nie była jej wina tylko nasza...

Nos: Skórzany rzemyk, słodycz owoców liczi, aceton z pikantną nutą, a całość zamknięta w starej bibliotece. Bardzo intrygujący nos, zdecydowanie był to refill cask sądząc po aromacie (i kolorze), ale zagrał świetnie.

Smak: Wywietrzały tytoń wiśniowy, chipsy z beczki po sherry, mocno wytrawna, ale gorzka tylko w dobrym tego słowa znaczeniu – bardzo mocna herbata, z jedynie delikatną sugestią czekolady. Czuć było lata spędzone w beczce. Z wodą robi się odrobinę słodsza, a na wierzch wychodzą rodzynki.

To nie był mój klimat whisky, ale należy doceniać dobrze wykonaną robotę, a tutaj spisano się świetnie.

Dostała 6 punktów

Caol Ila 17yo Unpeated, 55,9%, OB

Jedyne pytanie jakie zadawaliśmy sobie przed spróbowaniem i które jest dalej aktualne już po fakcie, to to jak bardzo nazwa destylarni wypaczyła wynik tej whisky.

Nos: Zielone oliwki, zagaszone ognisko, kiszone warzywo (ogórki?), popiół, zgniłe zboże.

Smak: Bardzo trudny do rozpracowania. Lekko słonawa, poparta kawową wytrawnością. Fusy z herbaty, mokry karton, skórka od orzecha i mokra popielniczka. W tle majaczyło coś serowego...

Pytanie pozostaje otwarte jakby wypadła w blind tastingu, ale wspólnie uznaliśmy, że mimo braku torfu miała w sobie coś Caol Ila’owego.

Dostała 5,5 punkta

Laphroaig Lore, 48%, OB

Nos: Medyczny, wodorosty i popiół – pierwszy efekt wow. Żywica, last iglasty(?) i trochę nieokreślona słodycz. Autentycznie w zapachu przypominała mi zapach destylarni Laphroaig.

Smak: Ziołowy – szałwia i mięta pieprzowa, zostawia sporo popiołu na języku. Smażony boczek z rozmarynem, wędzone śliwki. Z naprawdę długim finiszem pełnym aromatów ogniska.

Obawiałem się, że ta whisky może być największym rozczarowaniem, ale byłem w błędzie. 

Bogata, intensywna, a mimo to pełna Laphroaiga. Lore był reklamowany jako „The richest of the rich” i coś w tym jest, bo wpływ drewna jest bardzo dobrze wyczuwalny, ale o dziwo świetnie współgra z charakterem samej destylarni. Natomiast jestem głęboko przekonany, że przynajmniej część whisky dojrzewała w świeżych beczkach (virgin oak) – ta żywiczność i aromat świeżo ściętego drewna jest trudny do podrobienia. Przemawia za tym jeszcze fakt, że po odstaniu w kieliszku 30-45 minut praktycznie tracił wszystkie swoje wcześniejsze walory i w zapachu przypominał stare pachnące drzewko z auta...

Dostał zasłużone 5,5 punkta

Ledaig 11yo, 2004, 57,8%, G&M (aksamitne 58%)

Już przy rozlewaniu się zakochałem.

Nos: Kwaskowaty (maślanka), aluzja mięty, z czasem coraz bardziej ziołowa z oscypkową nutą jakby chciał się podszyć pod Caol Ilę, świeżości dodają aromaty skoszonej trawy i odrobiną wytrawnej winności.

Aż zakręciło mi się w głowie, takie wrażenie na mnie zrobiła.

Smak: Piękna. Słodka, gorzka, ziołowa -> WS. To wszystko na co było mnie stać, bo zająłem się smakowaniem i zapomniałem o kartce.

Dostała 6,5 punktu, chociaż czytając notatki czuje emocje, które przeze mnie przechodziły i myślę, że zasługiwała na więcej.

Oceny:

1. Ledaig - 6,92
2. Mortlach - 6,27
3. Caol Ila - 6,23
4. Laphroaig - 5,77
5. Scapa - 2,92

W starym systemie wyniki były następujące:

1. Ledaig – 34 punktu

2. Mortlach – 23 punkty

3. Caol Ila – 13 punktów

4. Laphroaig 10 punktów

5. Scapa – 0 punktów

NASZA SKALA OCEN

Oficjalne wyniki nowego systemu, w którym różnice między pierwszym, a czwartym miejscem były znacznie mniejsze podam gdy tylko je otrzymam, ale kolejność chyba była ta sama.